شگفت آور است! به یک بازیگر سینما که تنها نقش ناجی را بازی کرده جوایز و جامهای گوناگون می دهند آنگاه ، مردان و زنان دلیر آتش نشان و امداد رسان که براستی جان خود را ، هر آن به خطر می افکنندهیچگاه مورد گرامیداشت و بزرگداشت قرار نمی گیرند و رسانه ها هم در موردشان خموش اند در صورتی که اینها خود از بهترین الگوهای اجتماعی هستند.

حکیم ارد بزرگ

هفتم مهرماه به نام «آتش نشانی و ایمنی» نامگذاری شده است. در واقع این روز بهانه ای است تا به گرامیداشت انسان هایی بپردازیم كه از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش ما می گذرند تا بتوانیم در امنیت زندگی كنیم.

امید است گرامیداشت روز آتش نشان بهانه ای باشد برای تجلیل از آنان که در میان شعله های آتش، پیام آور ایستادن و سرخ زیستن هستند.

هدف از نامگذاری این روز به عنوان روز ملی ایمنی و آتش نشانی، تبدیل ایمنی در کشور به یك فرهنگ میباشد. در کشور ما بیش از ۱۶۰ سال از تأسیس اولین ایستگاه آتش نشانی در شهر تبریز به سال  ۱۲۲۱ شمسی و نزدیک به هشتاد سال از تأسیس آتش نشانی پایتخت می گذرد. ایمنی را مصونیت در برابر آسیب های ناشی از حوادث، اعم از طبیعی و غیرطبیعی معنا کرده اند. از آن جایی که نمی توان به ایمنی به صورت صد در صد دست یافت، کارشناسان معمولاً از اصلاحاتی نظیر «ارتقاء و ایمنی» و «سطح پیشرفت ایمنی» استفاده می کنند. سطح پیشرفت ایمنی رابطه تنگاتنگی با توسعه دارد، لذا در کشورهای پیشرفته، یکی از اهداف دولت ها، حداکثر کردن سطح پوشش ایمنی برای دست یابی به حداکثر توسعه است.

گوشه ای از اظهارات یک آتش نشان عزیز

از پس اجساد سوخته، خانه های ویران و مردم خاکستر نشین یک لبخند که زنده بودن و آرامش را بشارت دهد، برای ما کافی است. بوی آب و آتش می دهیم و اضطراب لحظه ای را در جدال با مرگ لمس کرده ایم. سوگند من گواه معتبر عشقم به مردم است و آن چه نشانی از زندگی دهد: «به پیشگاه خدای بزرگ و عدالت اجتماعی سوگند یاد می کنم تا پای جان بدون در نظر گرفتن نژاد و مذهب از جان و مال مردم حفاظت و حراست نمایم.»